İş dünyasında kiracıyız

İş dünyası zorlu, meşakkatli ve dirayeti olmayanlar için sadece bir macera…

Bir zamanlar sükse yaparak zirveye tırmanan marka olabilen firmalarımız hangileriydi hatırlatmak isterim.

Elbette finansı yönetememek, ekonomik durgunluk ve yüksek borç yükü gibi sebepler birçok firmayı etkilemiştir. Özelliklede İnşaat, tekstil ve turizm sektörleri ülkemizde büyük sıkıntıları bu sebeplerden kaybolup gidiyor. İflas eden, işini devreden veya tam duraklama yaşanan bir yılı ardımızda bırakırken,

En çok iflas bayrağı çeken firmaların sektörel dağılımı şöyle:

• İnşaat sektörü: %35
• Tekstil sektörü: %20
• Gıda sektörü: %15
• Enerji sektörü: %10
• Otomotiv sektörü: %10 

İnşaat sektöründe bir zamanlar sağlanan krediler, imkânlar ortadan kaldırılıp bir süre sonra taleplerin daralmasına, ihtiyaçların azalıp alım gücünün azalmasına yönelik yanlış yatırımlardır.

Tekstil sektöründe 1970’li yıllarda yapılan hamlelerle aslında büyük özgüven kazanarak lokomotif sektöre dönüşmesine rağmen,  Öz kaynak yetersizliği, işletme sermayesi ve nakit akışı yönetme becerisindeki eksiklikler,  Yüksek girdi maliyetleri,  Küresel entegrasyonun ve küresel ağ yapılara katılma yetersizliği,  Markalaşamama Kayıt dışı ekonominin büyüklüğü gibi her sektörün dile getirdiği fakat çözümün bulunamadığı yıllardır biriken büyük sorunlar sebebiyle tekstil sektörü de çıkmaza giriyor.

Türkiye Cumhuriyeti Devletinin ilk tarım yasası çok kısa bir süre sonra çıkartılmıştı. Tarıma elverişli topraklarımızda istihdam sorunumuzu da çözümleyebiliriz diye düşünüyorum. Gıda sanayiinin yeni koşullara uyum sağlayarak ulusal ve uluslararası pazarlarda varlığını koruyabilmesi, rekabette üstünlüğü yakalayabilmesi, AB standartlarında üretim, ambalajlama, depolama, taşıma, satış ve pazarlama ile mümkün. Gümrük vergilerinin aşağı çekilmesi ile de birçok ürünümüzü daha uygun fiyatlarla ihracata üretebileceğimizi de ifade edebilirim.

Ülkemiz zengin, refah ve barış ülkesi olmak için coğrafi konumu, doğal kaynakları ve insan kalitesi bakımından nitelikli. Her türlü olanağa sahip olan ülkemizde turizmde maalesef tüm olanaklarımızı kullanamadığımız gibi bir de bu olanakları hoyratça kullanmaya başlamıştır. Turizm vizyonunu arada sırada bulan fakat kısa sürede bu mecalini kaybeden, tanıtımın yetersiz veyahut kısmı bölgelere aşırı tanıtım yapılırken birçok özel bölgenin ihmal edildiği ülkemizde Turizm acentalarına bağlı turistlerin yüzde 85 ‘lerde olmasından dolayı kendi içinde firmalar arasında rekabet edilerek pazarlık şansını kaybediyor. Ev satın alan bir turist gibi değil de sıradan bir kentli olarak harcamalar yapan turistlerin yanı sıra günlük ev kiralama şirketlerinin otel ve konaklama hizmeti sağlayan tesislere yol açtığı zararları düşünürsek. Turizmin yeterince üretmediğini kolaylıkla görebilirsiniz.

Hala çözülemeyen sorunları çözüyormuş gibi yapanlar yerine 2024 yılında elini taşın altına koyabilen kişileri meslek gruplarının başında görmek istiyoruz.

Yoksa başlayıp biten olgunlaşmamış birçok emeği zayi etmiş olacağız. Örnekler çok. 1958 yılında kurulan Zeki Triko, 2021 yılında, Hazır giyim markası Sevenhill’se 2015 yılında hayatımızdan çıktı. Ulusoy Ulaşım’sa 2019 yılında iflas etti. 1964 yılında kurulan Yörsan, 2019 yılında konkordato ilan etmiş ve 2020 yılında sonlandığını açıklamıştı.  2007 yılında kurulan ve 500’den fazla çalışanı olan Borajet, 2017 yılında resmen iflas etti.  2001 yılında kurulmuş olan Atlasglobal, 2023 yılında tamamen ortadan kalktı. Londra Kıymetli Madenler Birliğine üye olan ilk Türk şirketi Goldaş, 2013 yılında borçları ve davalar yüzünden iflas etti.  Uzel traktör, Abbate, İkitelli bölgemizden Hakan çanta, İnci Deri, Beta ayakkabı, Coşgun süt, Fleetcorp, Lunch Box, Tekin Acar Kozmetik ve daha birçok Türk markası ya yabancıların eline geçti ya da tamamen ortadan kalktı.

Yeni yılda yeni seçenekler oluşturabildiğimiz bir hacimde kendi sermayemizi ve varlıklarımızı ve en önemlisi sağlığımızı koruyabiliriz ümidiyle. İyi yıllar dilerim.